آرتریت روماتوئید یک بیماری اتو ایمن است.( دراین بیماریها سیستم ایمنی به اشتباه  قسمتی از بدن مثل مفاصل یا پوست را عامل بیگانه شناسایی کرده و علیه آن آنتی بادی می سازد این اتوآنتی بادی ها به سلولهای سالم حمله کرده و باعث تخریب سلولها می شود). که با درد و التهاب در مفاصل همراه است.

در تعدادی از افراد این شرایط باعث آسیب به قسمت های  وسیعی از بدن شامل پوست، چشم ها، ریه ها، قلب و رگ های خونی می شود. آرتریت روماتوئید(RA) زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به سینوویوم( پوشش غشایی که مفاصل را احاطه کرده اند) حمله می کند. با افزایش فاکتورهای التهابی نظیر اینترلوکین ۶، اینترلوکین ۱ بتا  فاکتور نکروز دهنده تومور(TNFα) و CRP در این نواحی، باعث التهاب در سینوویوم می شود.در نتیجه التهاب سینوویوم ضخیم شده  وباعث تخریب غافضروف و استخوان در مفاصل می شود. همچنین تاندون ها و لیگامنتها که باعث نگهداری و حفظ مفاصل کنار یکدیگر می شوند شکل و نظم خود را ازدست می دهند.

علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید:

اختلال در خواب، تب پایین، خستگی، تغییر در حالات روحی و افسردگی، خشکی چشم و زبان، کاهش وزن ،درد و تورم و سفتی در مفاصل(درد معولا از انگشتان دست وپا شروع می شود)، احساس داغی به هنگام لمس مفاصل.

فاکتورهای خطر:

فاکتورهایی که ممکن است خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهد شامل:

جنسیت: احتمال ابتلا درزنان بیشتر از مردان است.

سن: در هر سنی می تواند رخ دهد اما بیشتر شروع آن از میانسالی است.

تاریخچه فامیلی یا وراثت: اگر عضوی از خانواده مبتلا بوده احتمال ابتلا دربقیه افراد بالا می رود.

چاقی: از آن جا که چاقی باعث التهاب در بدن شده و فاکتورهای التهابی را افزایش می دهد. اضافه وزن و چاقی بخصوص در زنان ۵۵ سال وکمتر خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می دهد.

 جدا از تأثیرات کلی ورزش ، نشان داده شده است که ورزش دارای مزایای خاص سلامتی در افراد مبتلا به RA است.

ورزش ، آرتریت روماتوئید و بیماری های قلبی عروقی:

 یک هدف برای هر روش درمانی RA باید کاهش بیماری قلبی عروقی ، مطابق با هدف کلی افزایش و بهبود کیفیت زندگی باشد. فواید فعالیت بدنی ، در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی اولیه و ثانویه کاملاً اثبات شده است. ورزش هوازی با شدت پایین با مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی عروقی در مردان و زنان به ظاهر سالم ، کسانی که دارای بیماری همزمان (چاقی ، فشار خون بالا و دیابت نوع ۲) و کسانی که بیماری عروق کرونر شناخته شده دارند ، ارتباط جدی و موثری دارد.

به طور کلی ، بیماران مبتلا به RA از نظر جسمی فعالیت کمتری دارند و ظرفیت هوازی پایینی دارند. یعنی میزان تناسب قلب و تنفس ، ۲۰ تا ۳۰ درصد کمتر از گروه کنترل سالم همسان است. علاوه بر این ، در یک مطالعه بر روی ۶۵ بیمار  )RA43  زن) ، مشاهده کردند که بیماران RA که از نظر جسمی غیرفعال هستند، از نظر فاکتور قلبی عروقی به طور معنی داری در شرا یط بدتری (فشار خون سیستولی بالاتر و کلسترول تام بالا و سطح لیپوپروتئین با تراکم کم) در مقایسه با بیماران RA فعال هستند. با توجه به اینکه علت اصلی کاهش امید به زندگی در افراد مبتلا به RA مربوط به CVD است ، نمی توان از مزایای ورزش های هوازی یا کاردیو و فعالیت بدنی منظم برای بیماران RA چشم پوشی کرد.

ورزش ، آرتریت روماتوئید و کشکسی:

تقریباً دو سوم بیماران RA از کشکسی(cachexia) رنج می برند. کشکسی روماتوئید ”به عنوان کاهش توده سلولی بدن که در عضلات اسکلتی رخ می دهد، تعریف می شود. این تغییرات مخرب در ترکیب بدن نه تنها باعث ضعف عضلانی و افزایش ناتوانی می شود ، بلکه به خستگی و افزایش خطر دیابت و CVD نیز کمک می کند. کشکسی در RA به دلیل تولید بیش از حد سیتوکین های پیش التهابی ، عمدتا TNF-α ، که فاکتورکاتابولیک است و تعادل بین تخریب پروتئین و سنتز پروتئین در RA را تغییر می دهد ، رخ می دهد. از دست دادن قدرت ، تا ۷۰٪ ، یک عارضه رایج در بیماران RA در مقایسه با افراد سالم است. از دست دادن توده عضلانی عامل اصلی کاهش قدرت عضله است.

با این حال ، این تنها عامل مسئول نیست. کاهش توده عضلانی ، کاهش فعالیت بدنی و عوامل ایمونولوژیک ممکن است با تغییر در خصوصیات عضلات اسکلتی همراه باشد. که می تواند منجر به کاهش قدرت عضلانی شود.  قدرت پایین تر منجر به محدودیت عملکردی در RA می شود. نشان داده شده است که تمرینات مقاومتی با شدت بالا ، روند کشکسی را در بیماران مبتلا به RA معکوس می کند. در نتیجه ی ترمیم توده عضلانی ، به طور قابل توجهی عملکرد فیزیکی را بهبود می بخشد و ناتوانی در بیماران RA را کاهش می دهد.

تمرینات ورزشی به دلیل افزایش فاکتورهای ضدالتهابی( اینترلوکین ۶ در عضلات) با عث کاهش فاکتورهای التهابی TNF-α  و در نهایت کاهش التهاب و درد در افراد RA می شوند. به طور خلاصه، حداقل ۵۰٪ بیماران RA از دست دادن توده لاغر رنج می برند. تمرینات مقاومتی با شدت بالا باعث افزایش توده بدون چربی ، کاهش توده چربی ، افزایش قدرت و بهبود عملکرد می شود و  موثرترین ورزش برای بهبود اندازه و قدرت عضله اسکلتی است. که علیرغم شدت بالا، در RA بی خطر است.

تمرینات منظم ورزشی که شامل تمرینات مقاومتی و استقامتی(هوازی) باشد باعث افزایش عملکرد سیستم ایمنی،  کاهش فاکتورهای خطر در این افراد شده و کاهش درد و علائم بیماری را به همراه دارد.

تمرینات تناوبی با شدت زیاد (HIIT) و RA:

تمرینات تناوبی با شدت زیاد (HIIT) یک فعالیت ورزشی هوازی با شدت بالاست که بصورت اینتروال با استراحت های کوتاه انجام می شود. این تمرینات معمولا از ۴ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد. در افرادسالم بدون RA ، HIIT برتر از تمرین مداوم با شدت متوسط در بهبود آمادگی قلبی تنفسی است. HIIT همچنین عملکرد سلولهای ایمنی بدن ، به ویژه عملکردهای نوتروفیل و مونوسیت خون محیطی را بهبود می بخشد. با کاهش التهاب و اصلاح عملکرد سیستم ایمنی بدن ، HIIT ممکن است یک تغییر الگوی اساسی در مراقبت از RA ایجاد کند. به ویژه در افراد مسن مبتلا به RA که به دلیل  افزایش سن، افزایش التهاب سیستمیک و عدم تحرک بدنی بیشتر از افراد جوان است.

با این حال ، مطالعات کمی HIIT را در RA ارزیابی کرده اند تعدادی مطالعات نشان داده اند،HIIT هم ایمن است و هم به خوبی تحمل می شود و می تواند به سرعت آمادگی قلبی تنفسی و قدرت عضلانی را افزایش دهد. همچنین می تواند با عث بهبود مفاصل شود HIIT باعث  افزایش عملکرد سیستم ایمنی ذاتی می شوند. در نتیجه با عث کاهش التهاب و عفونت می شوند.

منابع:

Benefits of Exercise in Rheumatoid Arthritisو Jennifer K. Cooney,1 Rebecca-Jane Law, Review Article | Open AccessVolume ۲۰۱۱ |Article ID ۶۸۱۶۴۰ | https://doi.org/10.4061/2011/681640

Ten weeks of high-intensity interval walk training is associated with reduced disease activity and improved innate immune function in older adults with rheumatoid arthritis https://doi.org/10.1186/s13075-018-1624-x