مکانیسم تاثیر موسیقی بر عملکرد ورزشی

در حال حاضر، موسیقی تقریباً با تمام رویدادهای ورزشی همراه است و به عنوان یکی از پدیده های اولیه رقابت ورزشی مطرح شده است. با افزایش برنامه های ورزشی تفریحی و فردی، ترکیب موسیقی در تمرین افزایش یافته است. موسیقی می تواند به شما کمک کند سخت تر، بهتر، سریع تر و قوی تر ورزش کنید.

تحقیقات نشان داده اند که موسیقی می تواند انگیزه شما را در حول تمرین افزایش دهد، عملکرد را بهبود داده و به شما کمک می کند تا  خستگی را بهتر مدیریت کنید، و شما را تشویق کند تا برای رسیدن به اهداف جلسه تمرینی حود تلاش کنید.

تطبیق سرعت تمرین با ریتم موسیقی می تواند با عث افزایش هماهنگی شده و نتایج تمرین را بهبود می دهد.

موسیقی در تمرین مانند  گرم کردن و سرد کردن می تواند از بدن شما در طول تمرین محافظت کند، شروع تمرین  با آهنگ آهسته تر، تغییر به سرعت بالاتردر تنه تمرین، و سپس دوباره آهنگ آهسته برای سرد کردن می تواند برای خلق و خو و عملکرد فیزیکی شما در طول تمرین و حتی بعد از تمرین مفید باشد. به عنوان مثال، مطالعه ای روی ۲۶ دونده نشان داد که موسیقی با سرعت ۱۶۰ تا ۱۸۰ ضربان در دقیقه (ضربه در دقیقه) برای افزایش آهنگ سرعت ایده آل است.

اما، در هر تمرینی، ورزش کردن با موسیقی شما را مجبور می‌کند تا بدن خود را با ضرب آهنگ حرکت دهید. این موضوع می تواند بر هماهنگی و مهارت های حرکتی شما تأثیر بگذارد پس برای هر تمرینی ریتم آهنگ مناسب آن تمرین مورد نیاز است. ذهن ما آگاهانه یا حتی ناخودآگاه ما را وادار می‌کند که سرعت حرکت بدنمان را با سرعت آهنگ هماهنگ کنیم. این موضوع به ویژه در طول تمرینات استقامتی، یا هر ورزش با حرکات تکراری مفید است. زیرا باعث کاهش درک فشار تمرین شده و انگیزه شما را برای ادامه تمرین افزایش می دهد.

پاسخ های عمومی تمرین هنگام گوش دادن به موسیقی

فرض بر این است که موسیقی از طریق سه نوع مکانیسم اصلی بر عملکرد ورزش تأثیر می گذارد: روانشناختی، فیزیولوژیکی و روانی فیزیولوژیکی . دو بخش زیر به طور خلاصه تغییرات روانی و فیزیولوژیکی ورزش هنگام گوش دادن به موسیقی را بررسی می کند. این بخش‌ها نشان می دهند که چگونه موسیقی می تواند بر پاسخ های تمرینی تاثیر بگذارد.

۱-روانشناختی

تغییرات روانشناختی همراه با ورزش به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. تحقیقات نشان داده اند که ورزش با حوزه های شناختی، عاطفی و روانشناختی ارتباط تنگاتنگ دارد بطوریکه ثابت شده است ورزش می تواند باعث کاهش تنشهای روانی، کاهش افسردگی و خشم و بهبود عملکرد شناخت شود. گوش دادن به موسیقی مستقل از ورزش، بهبودهایی را در احساسات مثبت، خلق و خو و کاهش خستگی ایجاد می کند. تحقیقات نشان داده اند که قدرت یا احساسات ذهنی، انرژی و سرزندگی در حین تمرین در حین گوش دادن به موسیقی افزایش می یابد . برخی مطالعات نشان داد که گوش دادن به موسیقی در حین گرم کردن، قدرت را در دوندگان سرعت افزایش می دهد و در نتیجه توان خروجی و عملکرد بی هوازی را بهبود می بخشد.

علاوه بر این، گوش دادن به موسیقی انتخابی باعث افزایش قدرت در مردان تمرین‌کرده مقاومتی و سرعت و رشد نیرو در پرش بالستیک شد.  موسیقی به خوبی به عنوان واسطه برانگیختگی در حین ورزش توصیف شده است. در واقع، ویژگی‌های ذاتی موسیقی، مانند سرعت و حجم بالا، به واسطه افزایش برانگیختگی همراه با افزایش همزمان در اجرا نقش دارند.

تغییرات در برانگیختگی هنگام گوش دادن به موسیقی به طور کامل مشخص نشده است، اما در مطالعات تصویربرداری نشان داده شده است که به دلیل تغییراتی است که در مناطق خاصی از مغز که درگیر احساسات و واکنش‌های عاطفی هستند، رخ می دهد. پیشنهاد شده است افزایش فعالیت شکنج پیشانی تحتانی (Inferior Frontal Gyrus) که برای تنظیم مثبت برانگیختگی و منحرف کردن توجه از محرک ورزش است از تاثیرات موسیقی است. بنابراین، به نظر می‌رسد که تغییرات برانگیختگی عاطفی در حین گوش دادن به موسیقی دارای زیربنای فیزیولوژیکی نیز می‌باشد که در مجموع ممکن است مزایای انرژی‌زایی را میانجی‌گری کند.

علاوه بر این، موسیقی به طور مثبت باعث تعدیل خستگی ذهنی یا احساس کمبود انرژی در طول ورزش می شود. موسیقی خستگی ذهنی مرتبط با ورزش را به تاخیر می اندازد . بهبود خستگی نیز ممکن است با ریکاوری ورزش مرتبط باشد. نشان داده شده است که گوش دادن به موسیقی آرامش بخش پس از ورزش باعث بهبود ریکاوری و کاهش خستگی می شود.

۲-فیزیولوژیکی

مکانیسم‌های فیزیولوژیکی زیادی مسئول افزایش عملکرد در هنگام گوش دادن به موسیقی هستند. شواهد حاکی از آن است که موسیقی در دو حوزه وسیع تغییراتی را در فیزیولوژی ایجاد می‌کند: (۱) فعال‌سازی عصبی (یعنی فعالیت مغز، پاسخ‌های خودمختار و غیره)، (۲) پاسخ‌های متابولیک (به عنوان مثال، VO2 / مصرف انرژی، پاکسازی لاکتات، کنترل محور هیپوفیز- هیپوتالاموس و غیره).

تحقیقات متعدد نشان داده است که موسیقی فعالیت بخش هایی از مغز را افزایش می دهد که برای برانگیختگی فیزیولوژیکی، احساسات و ادراک مهم هستند. تغییرات عصبی در حین گوش دادن به موسیقی ممکن است از طریق تنظیم فعالیت سیستم عصبی سوماتیک و خود مختار در بخشهای محیطی باشد. به عنوان مثال، گوش دادن به موسیقی در طول دوچرخه سواری باعث کاهش تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) به دنبال ورزش می شود که نشان دهنده حفظ تحریک پاراسمپاتیک به دنبال ورزش است.

با این حال، این تغییرات ممکن است با نوع موسیقی که فرد گوش می دهد مرتبط باشند. نشان داده شده است که موسیقی آرامش بخش سطح نوراپی نفرین را کاهش می دهد در حالی که موسیقی تند سطح اپی نفرین را در طول ورزش افزایش می دهد. همچنین گوش دادن به موسیقی کلاسیک  حین دویدن روی تردمیل،کاتکول آمین های پلاسما را کاهش داد. کاهش کاتکول آمین ها منعکس کننده کاهش عملکرد سمپاتیک است، بنابراین احتمالاً بر تحویل خون و اکسیژن به عضلات اسکلتی محیطی تأثیر می گذارد. برعکس، نشان داده شده است که گوش دادن به موسیقی مهیج در حین گرم کردن باعث افزایش کاتکول آمین ها می شود که در نهایت ممکن است بر فعال شدن عضلات و پاسخ های متابولیک در طول ورزش تأثیر بگذارد.

در مجموع، چگونگی تأثیر موسیقی بر عوامل عصبی در حین ورزش هنوزبه طور کامل تایید نشده است، اما شواهد کنونی نشان می دهد که موسیقی توانایی منحصر به فردی را برای کنترل تحریکات خودمختار در حین و بعد از ورزش، همراه با بهبود عملکرد حرکتی دارد.

به خوبی ثابت شده است که، موسیقی به طور غیرمستقیم بر متابولیسم ورزش تأثیر می گذارد. بطوریکه گوش دادن به موسیقی سریع باعث افزایش برون ده قلبی و مصرف اکسیژن (VO2) در طول ورزش در حالت ثابت و پایدار در مقایسه با عدم موسیقی می شود. جالب توجه است که این موضوع با کاهش مقاومت عروقی سیستمیک همراه بود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که موسیقی ممکن است کارایی قلبی عروقی را کاهش دهد، که می‌تواند در طول ورزش در حالت ثابت نامطلوب باشد.

با این حال، کاهش همزمان در مقاومت عروقی ممکن است نشان‌دهنده این باشد که افزایش برون ده قلبی با مقاومت کمتری در جریان خون همراه است و با توجه به اینکه اکسیژن رسانی می‌تواند یک عامل محدودکننده برای حداکثر عملکرد باشد، این موضوع در طول تمرین حداکثر مطلوب است. این امر تقویت کننده یافته‌های افزایش VO2max در حین گوش دادن به موسیقی سریع در طول تمرین هوازی است.  این افزایش قابل قبول در جریان خون همچنین ممکن است تاحدی مهر تاییدی بر افزایش پاکسازی لاکتات در هنگام گوش دادن به موسیقی باشد.

همچنین گزارش شده است که گوش دادن به موسیقی در حین ورزش باعث تغییر پاسخ های هورمونی، به ویژه در محور هیپوفیز هیپوتالاموس (HPA) می شود. مشخص شده است که گوش دادن به موسیقی با تمپوی سریع در حین تمرین با شدت بالا منجر به افزایش غلظت بالاتر کورتیزول در بزاق نسبت به عدم موسیقی می شود.( افزایش کورتیزول می‌تواند باعث افزایش دسترسی سوبسترا در طول ورزش و ریکاوری  باز طریق افزایش گلوکونئوژنز و افزایش رهاسازی اسیدهای چرب آزاد شود.)

با این حال، به نظر می رسد اثرات موسیقی بر HPA بستگی به این دارد که آیا موسیقی آرام بخش یا محرک است. نشان داده شده است که موسیقی آرام بخش سطوح کورتیزول را به دنبال ورزش کوتاه مدت با شدت بالا کاهش می دهد.. بنابراین، انواع مختلف موسیقی ممکن است پاسخ‌های فیزیولوژیکی متفاوتی را برای تمرین متفاوت به دنبال دارند.

 سخن پایانی

گوش دادن به موسیقی از هر نوعی چه آهسته یا سریع قطعاً انگیزه تمرین را افزایش می‌دهد،. برای مثال، وقتی صحبت از دویدن یا دوچرخه‌سواری به میان می‌آید، گوش دادن به آهنگ‌های سریع می‌تواند باعث شود شما سخت تر کار کنید ویا آهنگ های بلند ممکن است باعث بهبود عملکرد تمرین شود. انتخاب ژانر یا آهنگ مناسب می تواند به شما کمک کند در طول تمرین قدرتی نیز تکرارهای بیشتری انجام دهید.

به طور کلی ، موسیقی سریع می تواند شدت ورزش را افزایش دهد. اما، موسیقی آهسته با عث کاهش زمان ریکاوری می شود، زیرا  فشار خون و ضربان قلب را کاهش می دهد. پس موسیقی ورزشی خود را بر اساس نوع تمرین خود انتخاب کنید تا از اثرات مثبت آن بهره مند شوید.

منابع:

The Influence of Music Preference on Exercise Responses and Performance: A Review. J Funct Morphol Kinesiol. ۲۰۲۱ Apr 8;6(2):33. doi: 10.3390/jfmk6020033

Effects of music in .exercise and sport: Ameta-analytic review. Psychol. Bull. 2020, 146, 91 DOI: 10.1037/bul0000216