تأثیرمنابع غذایی نیترات وپلی فنول ها برعملکرداستقامتی

اکسید نیتریک (NO) یک مولکول سیگنال دهی است که در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی از جمله انقباض عضلانی، عملکرد اندوتلیال ، بیوژنز و تنفس میتوکندری ، ترمیم عضله و دفاع آنتی اکسیدانی دخیل است. با توجه به این عملکردها در حین ورزش، به ویژه هوازی، مهم هستند، در ورزش، تمرکز زیادی به افزایش تولید NO برای بهبود عملکرد استقامتی وجود دارد.

به طور خاص، افزایش سنتز NO برای کاهش هزینه اکسیژن سنتز مجدد ATP، کاهش هزینه ATP برای تشکیل پل عرضی و اتساع عروق و در نتیجه تقویت عضلات اسکلتی جریان خون و پرفیوژن اکسیژن که ممکن است سینتیک جذب اکسیژن را تسریع بخشد، بسیار مهم است. . این اثرات ممکن است با بهبود کارایی ورزش، کاهش کمبود اکسیژن در شروع تمرین به افزایش عملکرد ورزش استقامتی منجر شود.

مسیرهای سنتز NO

NO از طریق دو مسیر سنتز می شود که یکی از آنها وابسته به نیتریک اکسید سنتاز (NOS) و دیگری مستقل از NOS است. NO از طریق مسیر وابسته به NOS از ال-آرژنین و اکسیژن در واکنشی که توسط آنزیم های مختلف NOS، از جمله اکسید نیتریک سنتاز اندوتلیال (eNOS) کاتالیز می شود، سنتز می شود. ال سیترولین، یک اسید آمینه α، همچنین از طریق این مسیر وابسته به NOS از طریق تبدیل آن به ال-آرژنین به سنتز NO کمک می کند. پلی فنول ها ممکن است تولید NO را با افزایش بیان و فعالیت eNOS افزایش دهند و فراهمی زیستی NO را از طریق اثرات آنتی اکسیدانی خود تقویت کنند و از NO در برابر تجزیه توسط گونه های فعال اکسیژن (ROS) محافظت کنند.

در مسیر مستقل از NOS، نیترات (NO3) به نیتریت (NO2) و سپس NO کاهش می یابد. بنابراین، پیشنهاد شده است که در دسترس بودن NO ممکن است با افزایش در دسترس بودن  ال آرژینین، ال سیترولین، NO2 و NO3 یا پلی فنل ها بهبود یابد. چنین تغییراتی در فراهمی زیستی NO معمولاً توسط NO3 و NO2 پلاسما یا ادرار ارزیابی می‌شوند، زیرا این‌ها محصولات نهایی تولید NO درون زا هستند، اما همچنین می‌توان از طریق معیارهای عملکرد عروقی مانند اتساع با واسطه (FMD) نیز نتیجه گیری کرد.

پلی فنل ها

علاوه بر اثرات پلی فنل ها بر سنتز NO از طریق مسیر مستقل از NOS، خواص آنتی اکسیدانی آنها نیز برای ارتقای عملکرد ورزش با کمک به حفظ تعادل ردوکس پیشنهاد شده است. در حالی که افزایش ROS در طول ورزش یک جزء سیگنالینگ مهم است که می‌تواند پاسخ‌های حاد و سازگاری مزمن با ورزش را تسهیل کند، عدم تعادل بین استرس اکسیداتیو و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی ممکن است منجر به اختلال در جریان خون، کنترل و حساسیت کلسیم و محرک سیستم عصبی مرکزی شود. این اختلالات ممکن است به ایجاد خستگی در حین ورزش کمک کند، بنابراین افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی ممکن است به مهار شروع خستگی و افزایش عملکرد ورزشی کمک کند. بنابراین، افزایش مصرف پلی‌فنول‌های رژیمی ممکن است عملکرد ورزش استقامتی را از طریق تأثیر بر مسیر وابسته به NOS و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در طول ورزش افزایش دهد.

تقویت سنتز NO و فراهمی زیستی با افزایش مصرف پیش سازهای NO در رژیم غذایی انجام شده است. NO3 در چغندر و سبزیجات برگ سبز مانند کاهو و اسفناج و ال-آرژنین در غذاهای دریایی، آجیل، دانه‌ها، پروتئین سویا و هندوانه یافت می‌شود. هندوانه همچنین منبع غنی ال سیترولین است، در حالی که میوه ها، سبزیجات، چای، قهوه و کاکائو منابع غنی پلی فنول ها هستند.

NO2 را می‌توان در برخی میوه‌ها و سبزیجات یافت، با غلظت‌های بالاتر در گوشت‌های فرآوری‌شده که به عنوان افزودنی استفاده می‌شود، وجود دارد . بسیاری از غذاها حاوی ترکیبی از این پیش سازهای اکسید نیتریک، و همچنین سایر اجزای آنتی اکسیدانی مانند ویتامین ها، مواد معدنی و کاروتنوئیدها، با فعل و انفعالات بین این مواد شیمیایی گیاهی مختلف و منابع غذایی به طور بالقوه منجر به پاسخ های متنوع به غذاهای خاص و/یا ترکیبی از غذاها می شود.

به نظر می رسد که تفاوت های بین فردی قابل توجهی در فراهمی زیستی در پاسخ به مصرف پلی فنل ها و NO3 وجود دارد. عوامل متعددی ممکن است بر محتوا و فراهمی زیستی پلی فنل‌ها در غذاها تأثیر بگذارد، مانند روش‌های ذخیره‌سازی و فرآوری، نوع غذا، و به‌ویژه، مشخصات زیرگروه‌های خاص پلی‌فنل (مانند آنتوسیانیدین‌ها در مقابل کورستین) که به‌طور قابل‌توجهی در ویژگی‌های جذبی متفاوت هستند.

فراهمی زیستی نیز تحت تأثیر رژیم غذایی پس‌زمینه، عوامل ژنتیکی و به‌ویژه میکروبیوتای روده قرار می‌گیرد، زیرا بیشتر پلی‌فنول‌ها توسط باکتری‌های روده بزرگ کاتابولیز می‌شوند و کاتابولیت‌ها سپس وارد گردش خون می‌شوند و اثرات آنتی‌اکسیدانی اعمال می‌کنند. به طور مشابه، ترکیب منابع غذایی غنی از NO3 و میکروفلور های دهان و روده ممکن است بر فراهمی زیستی NO3 از غذاهای غنی از NO3 تأثیر بگذارد.  با این حال اثرات مصرف غذاهایی که تولید NO را افزایش می‌دهند بر عملکرد ورزش استقامتی تحت تأثیر عوامل فردی مانند سن جنس و سطح آمادگی جسمانی عملکرد عروقی و میزان آسیب اکسیداتیو قرار می‌گیرند.

منابع:

• DOI: ۱۰٫۱۱۵۵/۲۰۱۹/۷۲۱۸۹۳۶

https://jissn.biomedcentral.com/